ADAPTACJA oznacza przystosowanie do nowych warunków. To dla każdego dziecka okres bardzo trudny i bardzo stresujący. Dziecko idące do żłobka lub przedszkola po raz pierwszy rozstaje się z bliskimi jej osobami mamusią, tatusiem. Maluch nagle jest w nowym otoczeniu, pośród nieznanych mu osób, zabawek, zmienia się jego rytm dnia. Zmiany te wywołują zdziwienie, zainteresowanie ale przede wszystkim lęk          i zachwianie poczucia bezpieczeństwa. Dlatego też przy rozstaniu   najczęstszą reakcją jest płacz i niepokój. Okres adaptacji może trwać od paru dni do paru tygodni, ale najczęściej trwa około 2 tygodni, ulegają również wtedy zmianie zachowania dziecka, które są reakcją na przystosowanie się do nowej sytuacji.

Nie możemy też zapominać, że adaptacja dotyka również rodziców dziecka. W tym czasie rodzic przeżywa tak samo jak dziecko stres, niepokój, strach i poczucie winy, że oddało swoją pociechę w ręce obcych ludzi. Muszą pogodzić się z nową sytuacją uwierzyć, że jego maleństwu niczego nie brakuje, a decyzja zapisania dziecka do żłobka była słuszna. Bardzo ważnym elementem w przebiegu adaptacji dziecka są emocje i nastroje rodziców, które dziecko wyczuwa. Dlatego też rodzice muszą wspierać swój skarb w tak trudnych dla niego chwilach poprzez pozytywne nastawienie i nie przenoszenie swoich negatywnych emocji na dziecko. Naturalne jest, że sytuacja rozstania jest trudna dla obu stron, ale to dorosły powinien uporządkować swoje uczucia, by móc prowadzić swoje dziecko. To ty musisz odnaleźć w sobie siły, by stać się dla niego oparciem w tej trudnej sytuacji.

Musimy pamiętać, że pobyt dziecka w żłobku jest dla niego bardzo silnym przeżyciem, spada na nich ciężar gotowości i dojrzałości społeczno-emocjonalnej.     W związku z tymi zmianami mogą pojawić się różnego rodzaju objawy psychosomatyczne związane z adaptacją, najczęściej występujące to:

• płaczliwość, rozdrażnienie, wpadanie w histerię,
• trudności ze spaniem,
• częste zmiany nastrojów,
• napady agresji, buntu, sprzeciwu,
• popychanie, bicie, rzucanie się na ziemię,
• odmawianie jedzenia lub odwrotnie wzmożony apetyt,
• bóle brzucha, wymioty, biegunka,
• apatia, lękliwość,
• cofnięcie się nabytych umiejętności (regres) np. powrót do wypróżniania się       w pieluchy, brak samodzielności przy spożywaniu posiłków.

Aby pomóc dziecku w okresie adaptacji pamiętaj rodzicu, że:

• nie płacz przy nim, nie pokazuj mu swoich łez zatroskanej twarzy,
• zapewniaj o tym, że da sobie radę i że będzie mu tu dobrze,
• podczas rozmów domowych nie pozwól aby dziecko usłyszało to czego nie powinno, np. o swoich lękach i niepokojach,
• pozwól dziecku płakać jest to reakcja naturalna, ono jeszcze nie potrafi mówić więc ma do tego prawo,
• nie czyń płaczu jako jedyny wyznacznik złego samopoczucia dziecka, przez płacz dziecko również się komunikuj, mówi o swoich potrzebach, napięciach, uczuciu,
• płacz dziecka jest jedynym sposobem na pozbycie się nadmiaru emocji, nie uciszaj na siłę, weź na kolana, przytul ono zrozumie po chwili, że je rozumiesz,
• pozwól na jego protest jest to oznaka, że dziecko się rozwija i zauważa zmiany    w swoim życiu,
• mądry rodzicu pozwól swojemu dziecku na dorastanie do tej zmiany na swój sposób i w jego własnym tempie, czasami dziwne, niepokojące zachowania nie są wcale oznaką cofania się w rozwoju, wręcz przeciwnie dziecko coraz lepiej rozumie otaczający świat i odpowiada na niego w sposób, w jaki potrafi,
• jego reakcje z czasem minął i wasze dziecko poradzi sobie z nową sytuacją         i swoim niepokojem.

Wskazówki, które pomogą w adaptacji:

• w pierwszych dniach pobyt dziecka w żłobku powinien być krótki                        (zaleca się 1- 2 godz.), stopniowo przyzwyczajać dziecko do rozłąki oraz stopniowo wydłużać czas pobytu w żłobku,
• pozostawiając dziecko w żłobku nie wymykajcie się szybko bez pożegnania nie wyjdzie to na dobre ani dziecku, ani wam, dziecko będzie bardziej przeżywać waszą nieobecność, a wy będziecie denerwować się i myśleć nieustannie jak wasza pociecha daje sobie radę bez was,
• pożegnanie oczywiście jest trudne dla obu stron, dlatego ważne aby trwało jak najkrócej - przedłużanie przytulania, całowania powoduje, że dziecko jeszcze mocniej koncertuje się na swoich emocjach i płaczu,
• jeśli obiecacie dziecku nagrodę za jego dzielność i zabranie o konkretnej porze - dotrzymajcie danej obietnicy, kłamstwo rodzica jest dla dziecka bardzo przykre   i zaufanie do was będzie bardzo zachwiane, które potem długo trzeba będzie odbudowywać,
• gdy dziecko weszło już na salę i pożegnało się z nami, ważne jest aby nie stać   w drzwiach i nie zaglądać ponownie na salę, bo  w ten sposób ponownie rozdrażniamy i podtrzymujemy emocje żalu i rozpaczy,
• w pierwszych tygodniach pozwólmy dziecku zabierać swoją ulubioną zabawkę, zapewni to w jakimś stopniu poczucie bezpieczeństwa i będzie kojarzyć się        z domem,
• pamiętajcie rodzice bądźcie konsekwentni w posyłaniu dziecka do żłobka - nie rezygnujcie tylko dlatego, że maluch płacze, tupie i kurczowo was się trzyma jest to normalna reakcja na rozstanie.

Drodzy Rodzice - codziennie okazujcie dziecku zainteresowanie, pytajcie jak było      w żłobku, jaki wierszyk czy piosenkę nauczyło się, w co i z kim się bawiło, chwalcie każdy jego sukces, dzieło np. rysunek, piosenka itp. Starajcie się w domu wspólnie bawić z dzieckiem w podobne zabawy poznane w żłobku.

Pamiętajcie również, że każde dziecko jest inne, rozwija się we własnym tempie, to co umie Kasia  lub dobre jest dla Krzysia nie zawsze będzie dobre dla waszego brzdąca.