Przekaż twój 1%

e-pity

Nasze zabawy

EFS

Europejski Fundusz Społeczny

Wirtualny żłobek

 

 

Nocnikowanie - czyli kiedy czas na nocnik?

Przestawienie się dziecka z pieluch na nocnik jest dużym wyzwaniem dla dziecka jak   i rodziców. Jeśli zaczniemy za wcześnie i do tego w nieodpowiednich warunkach sadzać dziecko na nocnik to nauka nocniczkowania najprawdopodobniej nam się nie powiedzie, a przy tym możemy dziecko zrazić do siusiania do nocnika. Wiemy, że niemowlak nie potrafi kontrolować świadomie swoich potrzeb fizjologicznych, dopiero między 18. a 24. miesiącem życia dziecko zaczyna panować nad zwieraczami (potrafi zaciskać mięśnie wokół cewki moczowej). W większości przypadków nauka sadzania na nocnik to długi i żmudny proces, musimy wykazać dużo cierpliwości. Sygnalizowanie potrzeb do 2 roku życia to najczęściej gesty, mimika, różne zachowania lub swoje wymyślone wyrazy (określenia) i tak w przypadku potrzeby siusiu mogą to być np. kucanie, chowanie się do kąta. W tym okresie musimy stać się bacznymi obserwatorami swojego malucha - zaczyna się czas nauki siadania na nocnik. Niektóre pociechy uczą się bardzo szybko inne zaś buntują się, protestują i nie chcą zrezygnować z pieluch, pamiętajmy nic na siłę, na każdego malca przyjdzie czas.

Na początku nauki dziecko często nie będzie zdążać na nocnik, my rodzice starajmy się wysadzać w miarę o tej samej porze, w okresie letnim możemy pozwolić dziecku na bieganie bez pieluchy gdzie zmniejszona jest szansa na przeziębienie. PAMIĘTAJMY, że dziecko dwuletnie zazwyczaj chętnie robi to co dorośli lubi naśladować, więc idźmy do toalety razem z dzieckiem i załatwiajmy swoją potrzebę wspólnie. Podczas wspólnego "siedzenia" możemy umilać ten czas np. czytając dziecku jego ulubioną bajkę lub razem śpiewając piosnkę. Każdy z nas lubi być chwalony więc chwalmy naszego malucha za każde zrobione siusiu do nocnika, podkreślajmy, że robi już jak dorosły, dzieci uwielbiają być "dorosłym" takie pochwały na pewno przybliżą nas do sukcesu. Oczywiście nie wolno karać, czy zawstydzać dziecka za niepowodzenia, nie zapominajmy jest to etap nauki i rozwoju. Zła nasza reakcja spowoduje, że dziecko będzie się bało, może pojawić się bunt, może też dziecko zablokować się przed korzystaniem z toalety, a nawet mogą wystąpić bolesne zaparcia. Zła nasza reakcja na pewno wydłuży czas nauki siadania na nocnik - pamiętaj nie wymagaj od dziecka zbyt wiele i od siebie również, zachowaj spokój      i opanowanie. Ważnym elementem w nauce samodzielnego siusiania to nagradzanie - nagroda zawsze mobilizuje i zachęca.

Nasze dziecko gotowe jest rozpocząć samodzielne nocnikowanie, gdy:

  • zwraca swoją uwagę poprzez używanie pewnych dźwięków i ruchów, że coś znajduje się w pieluszce,
  • może zorientować się kiedy jego ciało mówi, że nadszedł czas na nocni,
  • jest gotowe wstrzymać się z oddawaniem moczu przez dwie godziny. Oznacza to, że jego zwieracz jest już odpowiednio wykształcony i mocz może pozostać przez pewien czas w pęcherzu,
  • ma stały stolec i czuje oraz okazuje to, że chodzenie z pełną pieluchą nie jest przyjemne,
  • jest w stanie pozostać spokojnie na nocniku przez kilka minut,
  • pokazuje, że jest samodzielne i sam może poradzić sobie z wieloma rzeczami, np. ściągać i zakładać spodnie,
  • nie pokazuje w żaden sposób, że jest przeciwko przejściu na nocnik.

 

 

opracowała: Joanna Daszkiewicz

źródło: 

www.dzidziusiowo.pl

www.babyonline.pl

www.netmama.pl